De symptomen:

Ik voel me al meer dan een jaar niet zo lekker, heb episodes van allerlei klachten zoals: slecht slapen, overal pijn op wisselende plekken, extreem vermoeid, wazig zicht, aanvallen van irritatie en agressie, concentratie- en geheugenproblemen, jeukende/brandende voetzolen, koortserig gevoel, hartkloppingen…
Ik weet het aan stress (2x een nieuwe job in 1 jaar tijd) en de peri-menopauze, want mijn bloedonderzoek vertoonde geen abnormaliteiten.
Tot ik in september plots een raar gevoel kreeg in mijn rechtervoet: alsof hij gezwollen was (maar dat was niet zo), ik verdroeg mijn schoen bijna niet meer. De huisarts vond niks alarmerend en zei me iets te nemen dat de bloedcirculatie bevordert.
Eind oktober kreeg ik hetzelfde gevoel in mijn rechterarm: niet pluis!
Omdat ik veel tijd in de natuur doorbreng en 3 mensen ken met de ziekte van Lyme heb ik toen zelf gevraagd aan de huisarts om mijn bloed te laten testen op de Borrelia bacterie.

​

​

Diagnose:

De screening was positief en bijkomende testen toonden antilichamen aan tegen 5 verschillende stammen.
Belangrijk om te vermelden: aanwezigheid van antistoffen tegen Borrelia zonder symptomen behoeft geen behandeling (3). De huisarts schreef 10 dagen doxycycline voor, wat ik genomen heb.

Ik had al in het snotje, met wat ik over deze bacterie wist (1), dat dit onvoldoende zou zijn. Dus ben ik begin december bij een huisarts (Dr Ivan Boucher, Etterbeek) gegaan die zich gespecialiseerd heeft in Lyme en mijn buurvrouw/collega natuurgids goed heeft geholpen.
 

Hij gaf me een heleboel uitleg, bekeek mijn bloedresultaten en vroeg me naar mijn klachten, waarna hij zei dat ik waarschijnlijk al een hele tijd met deze besmetting rondliep.
Ik heb nooit een tekenbeet opgemerkt. Enkele keren zag ik een teek op mijn hand of arm en heb die direct weggeveegd voor die zich kon vastbijten. Heel goed mogelijk volgens de dokter: de nimfen zijn zo klein dat je ze nauwelijks ziet (3). Als ze op jouw hoofd vallen vanuit een boom of van op een lantaarnpaal (Serieus. Lees verder.) en zich daar vastbijten, dan zie je ze niet. Wie kan er nu zijn eigen hoofdhuid checken, mij lukt het alvast niet… en je voelt de beet ook niet.
Vaak brengt de teek ook nog andere ziekteverwekkers over, de meest voorkomende co-infectie is babesiose of tekenkoorts.

​

Behandeling

Deze dokter schreef 2 maand Plaquenil en Tetralysal voor. Dit is niet wat de BAPCOC richtlijnen voorschrijven (2). Ik heb beide middelen 1 maand genomen. Mijn gevoel zei dat langer nemen meer kwaad dan goed zou doen. Want ik heb, wat mijn gezondheid betreft, geleerd te vertrouwen op mijn buikgevoel. Ik nam echter bijkomende maatregelen (nooit op 1 paard wedden), want een ziekte is niet enkel fysiek. Ik geloof in een holistische aanpak, wij zijn meer dan alleen maar een lichaam. We worden dagelijks bedolven onder allerlei microben, maar waarom wordt de een ziek en de ander niet?

Het immuunsysteem speelt uiteraard een belangrijke rol, maar er is meer: je wordt volgens mij pas ziek als een ziekteverwekker in jouw lichaam (en geest want beide staan niet los van elkaar, ook al zijn we met dat idee opgevoed) een voedingsbodem vindt. Dus ben ik aan het detoxen met Mariadistel en Chlorella, volg hitte therapie, eet gezonde voeding, heb tinctuur gemaakt van de Kaardebol die in mijn tuin groeit, smeer een samenstelling van etherische olie op mijn voetzolen en zorg voor voldoende fysieke en mentale rust. Ook ben ik aan het uitpluizen wat de persoonlijke boodschap is van deze ziekte. Ik wens deze bacterie niet te zien als een vijand waar ik tegen moet vechten, maar eerder als een leermeester.

​

Dus wat heb ik te leren? Ik kwam al gauw uit bij de gevolgen van een onverwerkt trauma. (Wie daar meer over wil weten: ik heb een artikeltje geschreven met tekeningen over de aanpak van mijn trauma. Mail me en dan stuur ik je de pdf door.) Ondertussen gaat het al beter, hoewel nog niet alle klachten weg zijn.

​

​

De bacterie

Ik heb richtlijnen (3) en 3 meer alternatieve boeken (5) over de ziekte gelezen en bewondering gekregen voor deze intelligente bacterie:

 

• de spirocheten (schroefvormige bacterie, net zoals deze die syfilis veroorzaakt) kunnen zich door alle lichaamsweefsels heen schroeven, zijn zeer snel en komen overal: ook in de hersenen want ze geraken door de bloedhersenbarriere en de placenta

• hebben 3 omhullingen waarvan de buitenste laag bestaat uit lipoproteinen die ze voortdurend aan de omgeving kunnen aanpassen of kunnen overgaan in kogelvorm/L-vorm waardoor macrofagen (immuunsysteem) hen niet herkennen

• kunnen zich binnen de minuut inkapselen tot een cyste/sporevorm en zo minstens 10 maanden overleven

• kunnen cellen binnendringen, doden en zich omhullen met de resten om zo vermomd te blijven

•  creëren ‘blebs’ die antilichamen in de war brengen = enkele Borrelia genen vastgezet in een stukje celwand die ze op reis door het lichaam sturen (afleidingsmanoeuvres)

• doen aan moleculaire mimicry: ze laten hun oppervlak gelijken op gastheercellen; als ons immuunsysteem dan toch in actie schiet worden ook lichaamseigen cellen aangevallen (auto-immuunreacties)

• ze verblijven het liefst in colloïdale, gelachtige substanties: kraakbeen, gewrichtsvloeistof, oogvocht, endotheelcellen, myeline rond zenuwen en littekenweefsel

• hebben weinig zuurstof nodig waardoor ze op slecht doorbloede plaatsen kunnen verblijven; op die plaatsen is het immuunsysteem minder actief en dringt de meeste antibiotica niet door

• ze vermeerderen zich om de 28 dagen (heel traag in vergelijking met de andere bacteriën: 20 minuten) en daarom is het moeilijk om ze te doden met antibiotica; je zou dan 1,5 jaar lang AB moeten nemen

• de stoffen die ze uitscheiden (toxines) zijn erg schadelijk en zetten zich vast in vetweefsels

• kunnen temperaturen tot -50°C verdragen, maar niet boven 42°C (vandaar mijn hitte therapie)

​

​

Durf ik nu nog buitenkomen?

Het spreekt vanzelf dat ik het niet ga laten om in de natuur - mijn eerste en grootste liefde - te vertoeven. Maar we zijn nergens veilig.

 

Besmetting met Borrelia blijkt tegenwoordig zeer moeilijk te vermijden: zelfs in steden kan je door een besmette teek gebeten worden want ze zitten ook op duiven. Duiven zitten overal op, ook op de paal waar jij toevallig onder gaat staan terwijl je op de tram wacht bijvoorbeeld. “De antistoffen die je aan hebt gemaakt na de eerste keer, beschermen niet voor een tweede beet.” (4)

Dat is dus even slikken. Zelfs al overwin ik nu deze bacterie, dan kan het komende zomer alweer prijs zijn. Maar ik weiger angstig te zijn; angst is een killer voor het immuunsysteem. Sommigen leven nu al 2 jaar in angst wegens de coronacrisis, de gevolgen zullen op termijn duidelijk worden.
Dus vanaf nu ga ik angstvrij de natuur in met een hoed, mijn broek in m’n sokken en een mengsel van tekenwerende etherische olie als parfum. Ik neem erna een douche en zorg goed voor mezelf. In de natuur zijn is goed voor de fysieke en mentaal/emotionele gezondheid, maw de benefit/risk is positief.

 

Wil je graag de recepten of heb je vragen? Stuur me dan een mailtje: bylmartens@gmail.com

​

​

Bronnen

(1) Kullberg et al. Lyme borreliosis: diagnosis and management. https://doi.org/10.1136/bmj.m1041 (Published 26 May 2020)

(2) https://overlegorganen.gezondheid.belgie.be/sites/default/files/documents/lyme_borreliose.pdf#:~:text=%01%20Vroegtijdige%2C%20gelokaliseerde%20Lyme%20borreliose%20%28stadium%201%20van,tot%2085%25%20van%20de%20gevallen%20met%20klinische%20symptomen%29.

​

(3) https://www.zorg-en-gezondheid.be/sites/default/files/atoms/files/Lymeziekte2015.pdf

 

(4) https://www.tekenbeten.be/ziek-door-tekenbeet

 

(5) boeken:
De ziekte van Lyme – Wolf-Dieter Storl
Holistisch Handboek voor de ziekte van Lyme; van ziekte naar genezing – Ludzer de Boer
De spirituele dimensie van de ziekte van Lyme – Willem Jacobs

​

​

​

​